Thematic Analysis of Theses Conducted in Turkey: An Example of Inclusion in Primary School
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.12529914Keywords:
Inclusive education, primary school, thematic analysisAbstract
Each student enrolled in the educational system exhibits a unique set of characteristics. Each student has a unique set of bodily functions and structures that are suited to their individual essence. They also exhibit varying learning speeds and characteristics, as well as emotional characteristics. Individuals with differences within a certain framework can benefit from general education services. For students who exhibit greater differences with their peers, general education practices are insufficient to enable them to benefit from educational services at the desired level. In such cases, special education practices are required. The objective of this study is to thematically examine the theses related to inclusive education that have been made with the contribution of primary school students, parents, teachers or education administrators as well as academicians in Turkey between 2014 and 2023. In order to determine the studies to be examined for this purpose, the following criteria were applied: (a) the theses cover the years 2014-2023, (b) they cover the primary school level, (c) the sample is related to inclusive education, (d) the purpose is directly related to inclusive practices, (e) the studies can be accessed from TR INDEX and YÖKTEZ electronic databases, and (f) the studies are allowed to be published electronically. The study included 19 thesis studies and 11 research articles that met the criteria determined from 237 theses and 23 articles reached with the keyword "inclusion."
References
Akbıyık, C. (2022). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitiminde problem yaşama ve rehberlik ve araştırma merkezlerinden
faydalanma durumları. Kastamonu.
Akdemir, B., Çapar, E., & Bayrakdar, M. (2022). İlkokul öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamasına ilişkin
tutumları ve yeterlilik algıları: bir karma yöntem araştırması. Trakya Eğitim Dergisi, 1036-1056.
Aktan, O., & Budak, Y. (2021). Kaynaştırma eğitiminde takım destekli bireyselleştirme tekniğinin öğrencilerin ders
başarısına, derse karşı tutumlarına ve sosyal kabul düzeylerine etkisi. Milli Eğitim, 383-405.
Ataman, A. (2005). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. A. A. (Ed.) içinde, Özel eğitime giriş (s. 9-30). Ankara:
Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
Balıkçı, Ö. S. (2020). Okumayı geliştirme programının (OGEP) özel öğrenme güçlüğü olan ilkokul öğrencilerinin okuma
becerileri ve motivasyonları üzerindeki etkililği. Eskişehir.
Battal, İ. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ve branş öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin yeterliliklerinin
değerlendirilmesi(Uşak ili örneği). Afyonkarahisar.
Batu, S. (2013). Kaynaştırma desteği sağlama. S. Eripek içinde, Özel eğitim (s. 23). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Bektaş, F. (2022). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine yönelik düşünce, tutum ve endişelerinin demografik
değişkenlere göre incelenmesi. Denizli.
Cankaya, Ö. (2010). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre
değerlendirilmesi. Konya.
Canöz, Ş. (2009). Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim. H. Avcıoğlu içinde, İlköğretimde özel eğitim
(s. 1-18). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Çiftci, C. (2016). Sınıf öğretmenlerinin öz yeterlilik algıları ile kaynaştırmaya yönelik tutumları arasındaki ilişkinin
incelenmesi. Adana.
Çınar, S. (2020). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine yönelik tutumu. İstanbul.
Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim okulu 1-5.sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi öğrenciler için bireyselleştirilmiş eğitim
programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğretmenleri ve
yöneticilerin görüşlerinin belirlenmesi. Zonguldak.
Demir, C. (2015). Kaynaştırma eğitiminin uygulanmasında karşılaşılan sorunların değerlendirilmesine yönelik nitel bir
çalışma. Gaziantep.
Doğmaz Tunalı, S., Karadağ, F., Mutlu, H., & Yıldız, D. (2022). İlkokul öğrencilerinin bakış açısından özel
gereksinimli akranlarının okuldaki deneyimleri. Uluslararası Sosyal Bilimler Akademi Dergisi(USBAD), 2687-2641.
Duran Düşünür, A. (2018). İlkokullarda kaynaştırma eğitiminde karşılaşılan sorunlara ilişkin öğretmen görüşleri. Denizli.
Ekinci, H., Çavdar, M., Ekinci, Ş., & Reşitoğlu Çavdar, H. (2022). ilkokul öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğü
çeken öğrencilere yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Uluslararası Akademik Yönetim Bilimleri Dergisi, 84-
Eratay, E. (2021). Kaynaştırma kapsamında özel gereksinimi olan ve olmayan çocukların duygu ve davranış
bozukluklarının karşılaştırılarak değerlendirilmesi. Milli Eğitim Özel Eğitim Rehberlik Dergisi, 344-383.
Erdağı, İ. (2019). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Kars.
Erden, R. (2021). Ailelerin kaynaştırma eğitimine ilişkin beklentilerinin ve katılımlarının incelenmesi. Van.
Eripek, S. (2013). Özel gereksinimi olan çocuklar ve özel eğitim. S. Eripek içinde, Özel eğitim (s. 4). Eskişehir:
Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisleri.
Erüstün Bulutoğlu, H. (2019). İlk ve ortaokullarda kaynaştırma eğitimi uygulamalarına ilişkin veli, yönetici ve öğretmen
görüşleri. Erzincan.
Gök, R. (2013). Kaynaştırma eğitimi öğrencisi bulunan ilkokul sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetiminde karşılaştıkları
zorluklar ve bu zorluklarla başa çıkma yöntemleri. Antalya.
Gürgür, H., & Hasanoğlu Yazçayır, G. (2019). Türkiye’de Kaynaştırma Eğitimine Yönelik Öğretmenlerin
Görüşlerine Odaklanılmış Lisansüstü Eğitim Tezlerinin Sentezlenmesi: Meta-Etnografik Bir Çalışma. Eğitimde
Nitel Araştırmalar Dergisi (ENAD), 845-872.
Gürkan, M. (2010). Okullarımızda neden niçin nasıl kaynaştırma yönetici, öğretmen ve aile kılavuzu. Ankara: MEB.
Hesapçıoğlu, M. (2009, 10 11). Türkiye'de cumhuriyet döneminde eğitim politikası ve felsefesi. Marmara Üniversitesi
Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 29(29), 121-138.
doi:https://dergipark.org.tr/tr/pub/maruaebd/issue/370/2124
Karabulut, A. (2018). Özel Eğitimde Temel Kavramlar. O. Çakıroğlu içinde, Özel Eğitim I (s. 6). Erzurum: Atatürk
Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını.
Kargın, T. (2022, 12 26). Özel Eğitim. https://ansiklopedi.tubitak.gov.tr/:
https://ansiklopedi.tubitak.gov.tr/ansiklopedi/ozel_egitim adresinden alındı
Kartal, M. (2016). İlkokullardaki kaynaştırma uygulamalarının niteliğinin arttırılmasıyla ilgili öğretmen görüşlerinin
değerlendirilmesi. Konya.
Keçeci, Ş. (2021). Vaka analiz çalışması: hafif düzey mental yetersizliği olan öğrencinin özel eğitim sınıfından
kaynaştırma eğitimine geçişi. Education Sciences (NWSAES), 17-27.
Kuğu, S. (2011). İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimine ilişkin öğretmen ve ebeveyn tutumlarının kaynaştırma
öğrencilerinin temel akademik beceri düzeylerine etkisi. Samsun.
MEB. ( 2024). Milli eğitim istatistikleri, örgün eğitim 2022/2023. MEB. doi:ISSN:1300-0993
MEB. (2013). Kaynaştırma eğitimi. Ankara: MEB.
MEB. (2018, 07 07). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. tarih ve 30471 sayılı Resmi Gazete.
Muşmal, H., & Gürbüz, İ. (2018). Nitel araştırmada veri toplama yöntemleri ve veri türleri. Ş. Aslan içinde, Sosyal
bilimlerde araştırma yöntemleri nicel, nitel ve karma tasarımlar için bir rehber (s. 217). Konya: Eğitim Yayınevi.
Özgür, H., & Nuri, C. (2022). Sürekli ve düzenli sınıf öğretmeni değişikliğinin kaynaştırma öğrencisi üzerindeki
etkisinin öğretmen görüşlerine göre belirlenmesi. Yaşam Becerileri Psikoloji Dergisi, 1-21.
Özkan, U. (2021). Eğitim bilimleri araştırmaları için doküman inceleme yöntemi. Ankara: Pegem Akademi .
Resmi Gazete. (1997, 6 6). Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Kanun Numarası : 573. 23011.
Sak, R., Şahin Sak, İ., Öneren Şendil, Ç., & Nas, E. (2021). Ramazan, S. A. K., SAK, İ. T. Ş., ŞENDİL, Ç. Ö., & Eşref,
N. A. S. Bir araştırma yöntemi olarak doküman analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-256.
Salah, Ü. (2021). Öğretmenlerin kaynaştırma eğitimindeki yeterlilikleri ile kaynaştırma eğitimine ilişkin duygu, tutum ve
kaygılarının incelenmesi. Yozgat.
Sarılarhamamı, H., & Demirkaya, H. (2021). Özel gereksinimli öğrencilerin eğitiminde sosyal bilgiler dersinin yeri
ve önemi. İnternational Journal of Field Education, 131-155.
Seylim, E. (2021). Veli görüşlerine göre engelli bireylerin eğitim hakkına erişim durumları: sorunlar ve çözüm
önerileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 2219-2239.
Uçar, A. (2021). Kaynaştırma uygulanan bir ilkokulda iş birliği süreçlerinin değerlendirilmesi. Eskişehir.
Ülger, Y. (2019). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin yeterlilikleri ile yaşadıkları sorunlar arasındaki ilişkinin
değerlendirilmesi(Afyonkarahisar örneği). Afyonkarahisar.
Ünlü, E. (2021). Özel Eğitime Gereksinim Duyan Çocuklar ve Özel Eğitim. İ. H. Diken içinde, Özel Eğitime
Gereksinimi Olan Öğrenciler ve Özel Eğitim (s. 3). Ankara: Pegem Akademi.
Varış, F. (1984). Eğitim yoluyla davranış değiştirme: Kuram, deney, uygulama. Ankara Universty Journal og Faculty
of Educational Sciences(JFES), 211-221.
Vural, M., & Yıkmış, A. (2008). Kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin öğretimin uyarlanmasına ilişkin yaptıkları
çalışmaların belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 141-159.
Yazıcıoğlu, T. (2018). Kaynaştırma uygulamalarının tarihsel süreci ve Türkiye'de uygulanan kaynaştırma
modelleri. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 8(1) 92-110.
Yılmaz, E., & Batu, E. S. (2016). Farklı branştan ilkokul öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı, yasal
düzenlemeler ve kaynaştırma uygulamaları hakkındaki görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi
Özel Eğitim Dergisi, 247-268.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Curriculum and Educational Studies
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
